Hadika ve Berika Adlı Kitaplar Güvenilir mi?

Değerli Kardeşim!

Zikretmiş olduğunuz “el-Berîkatü’l-Mahmûdiyye fî şerhi’t-Tarîkati’l-Muhammediyye ve’ş-şerî’ati’n-nebeviyye fi’s-sîreti’l-Ahmediyye” adlı eser, Ebû Saîd el-Hâdimî’ye aittir.

İkinci eser de “el-Hadîkatü’n-nediyye şerhu’t-Tarîkati’l-Muhammediyye” adlı eserle Abdülganî b. İsmâîl en-Nablusî’ye aittir.

Sormuş olduğunuz bu iki eser, İmam Birgivi Hazretleri’nin “et-Tarîkatü’l-Muhammediyye” adlı meşhur tasavvuf kitabının şerhi; yani açıklamasıdır.

Eserde din, ahlâk ve tasavvuf konuları ele alınmış; Allah Azze ve Celle’nin rızâsına talip olan her kimsenin yapması gereken ahlâkî davranışlar ve yapmaması gereken itikadî hâl ve hareketlerden bahsedilmiştir. İmam Birgivi (rahimehullah), eserini Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat itikadı üzerine yazmış ve içinde bulunduğu zamandan günümüze kadar medreselerde ve tekkelerde istifâde edilen bir Tasavvuf literatürü hâline getirmiştir.

Zaman zaman tasnif ve sınıflandırma noktasında İmam Gazzâli’nin tasavvuf ve ahlâk konusunda telif etmiş olduğu “el-İhyâu ulûmi’d-Dîn” adlı lâyemût/ölümsüz esere kısa çaplı da olsa benzeten kimseler olmuştur.

Üslubu açık, yazdığı konular faydalı, naklettikleri bilgiler sahih kaynaklara dayandığı için büyük bir ilgi görmüş, kendisinden sonra gelen âlimler, Birgivi Hazretleri’nin yazdığı bu önemli eser üzerine şerh/açıklama çalışmaları yapmışlardır. Araştırmalara göre de “et-Tarîkatü’l-Muhammediyye” isimli eser üzerine uzun ve kısa olacak şekilde yaklaşık yirmi şerh ve muhtasar kitab telif edilmiştir. Kitabın üzerinde bu denli çalışma, bize eserin okuyanlar ve tasavvuf dairesinde hareket edenler Müslümanlar üzerindeki tesirini de ortaya koymaktadır.

Muhtevâ/içerik bakımından sormuş olduğunuz “el-Berîka” ve “el-Hadîka” eserleri de bu alanda yazılmış geniş açıklamalı tasavvuf ve ahlâk kitabıdır.

Eserin aslı ve üzerinde yapılmış geniş çaplı açıklamaları önceleri Arapça iken sonradan Türkçe diline kazandırılmıştır.

Araştırdığımız kadarıyla Allah Teâlâ’nın izniyle; eserde itikadî bir sorun görülmemiş, istifâdeye medâr olacak bir ahlakî bir eser olduğu bizce anlaşılmıştır.